Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

15/01/1950 Ζήτω το Ενωτικό Δημοψήφισμα!


Από το μεγάλο βιβλίο που οι Κύπριοι υπέγραφαν την Ένωση. Το συγκεκριμένο είναι του χωριού Κοκκινοτριμιθιά. Πηγή.

15/01 σήμερα και ολόκληρος ο Ελληνισμός θα πρέπει να γιορτάζει. Είναι σαν σήμερα πριν από 63 χρόνια που για τρίτη φορά ο Κυπριακό λαός αιτήθηκε την Ένωση με την φτωχή του μάνα. Μπορεί η Αγγλία να ήταν μια μεγάλη αυτοκρατορία, να έκανε δρόμους, να οργάνωνε την κρατική διοίκηση της όμως αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από ηγεμονία καθώς στερούσε το δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης. Αυτού του αιτήματος το οποίο ο Λαός μέσα στους αιώνες αιτήτο και αυτό απαιτούσε.

Έτσι το Ενωτικό δημοψήφισμα διεξάγεται, από την εκκλησία, από τις 15 μέχρι τις 22 του Γεννάρη για να καταδείξει ότι η συντριπτική πλειοψηφία του Κυπριακού Λαού αιτήτο την Ένωση με την Μάνα Ελλάδα. Το αυτονόητο δηλαδή. Ένας πόθος που κρατούσε για αιώνες από την Ελληνική επανάσταση του '21 μέχρι του '50. Οι Έλληνες της Κύπρου όχι απλά ήξεραν τι ήθελαν αλλά δεν τους ενδιέφερε αν η Μάνα τους ήταν φτωχή και άπορη, το μόνο που τους ενδιέφερε ήτο η Ελευθερία και η απόλαυση της έμπρακτης και επίσης συμβίωσης με τους υπόλοιπους Έλληνες για κοινή πορεία και αλληλεγγύη. 

2013 φέτος και γιορτάζουμε την επέτειο του Ενωτικού Δημοψηφίσματος. Μια επέτειο που σίγουρα ξεχνιέται, ειδικά σήμερα στον βωμό των προεδρικών εκλογών και της ευμάρειας, μια επέτειο που θα έπρεπε να είναι αργία και να εορταζόταν γιατί δόθηκε στον Λαό η ευκαιρία να απαιτήσει το αίτημα του ελεύθερα. 

63 χρόνια μετά και το Δημοψήφισμα φαντάζει τόσο επίκαιρο όσο ποτέ. Μέσα στις κακουχίες και την δυστυχία της οικονομικής κρίσης, από το 60 υπήρχε πάντα η δυστυχία της απομάκρυνσης της Εθνικής Ολοκλήρωσης με την Ελλάδα. Όμως η Ένωση είναι τόσο σημαντική όσο ποτέ ειδικά στις μέρες μας όσο κι αν αυτό ακούγεται ουτοπικό και ίσως για κάποιους ηλίθιο. 

Θα πρέπει να κτίσουμε εμείς η νέα γενιά ένα δυνατό μανιφέστο που θα αφήνει άφωνο κάθε πολιτικάντη που πιστεύει ότι έχει δίκαιο σε αυτά που λέει. Να αφυπνίσουμε κάθε Κύπριο που ζει στην νέα τάξη του νεοκυπρισμού και είναι πεσμένος στην ηττοπάθεια και την μιζέρια. 

Ο τόπος θέλει ελπίδα, την ελπίδα που χάριζαν σε ολόκληρο τον ελληνισμό τα παλληκάρια του '55-'59 που αψηφώντας τον θάνατο και την δυσκολία να κτυπήσουν μια τέτοια αυτοκρατορία ήταν έτοιμοι να βάλλουν στον εχθρό μέχρι θανάτου... για την Ένωση και μόνον. 

Ο τόπος θέλει νέες εναλλακτικές πολιτικές απεγκλωβισμένες από τα άθλια ιδεολογήματα, αλλά αν κτίσει μια νέα ιδεολογία η οποία δεν θα είναι τίποτα άλλα από ιδέες εναλλακτικές. Θα πρέπει οι ιδέες να είναι στο προσκήνιο και όχι οι ιδεολογίες. 

Το μέγα ιδανικό της Ένωσης δεν θα πρέπει να σβήσει, αλλά σε μας εναπόκειται να κρατήσουμε την φλόγα της στις καρδιές μας και μελετώντας αδιάκοπα με μόνο γνώμονα το καλό της Πατρίδος μας να μιλούμε για την ιδέα μας και να επιχειρηματολογούμε. Γιατί σε μας βρίσκεται το δίκαιο, στους ανθρώπους που ασπάζονται τις απόψεις του Μάτση και του Αυξεντίου. Είναι το καλύτερο μνημόσυνο που μπορούμε να κάνουμε στους ηρωικώς αγωνισάμενους για αυτόν τον τόπο. Η αφύπνιση των συνανθρώπων μας ότι ιδεολογίας ή ταυτότητα κομματικής κι αν έχουν. 

Δεν θα πρέπει λοιπόν να μένουμε κλεισμένοι στα δικά μας καβούκια και να ονειροπολούμε αλλά να βγούμε έξω, να αντικρούσουμε κάθε ιδεολογία της ηττοπάθειας και του ραγιαδισμού και να πολεμήσουμε με όπλο μονάχα την καθαρή και τεκμηριωμένη άποψη μας για την αγάπη του τόπου μας, για την ασφάλεια του σε μια Κύπρο αγκαλιασμένη από τον υπόλοιπο ελληνισμό, έτοιμη να αγωνιστεί δίπλα από τον κάθε συνέλληνα για την επίλυση των προβλημάτων της. Των Εθνικών ζητημάτων, είτε αυτό λέγεται Μακεδονικό, είτε της Θράκης. 

Το γιατί η Ένωση πρέπει να μείνει και να αφυπνίζει τις καρδιές μας, γιατί πρέπει να μείνει ένα μεγάλο ιδανικό στην ψυχή μας μπορείτε να το δείτε σε ένα παλαιό μας άρθρο εδώ.

Χρόνια πολλά Έλληνες, σήμερα για τίποτε μην πενθείτε απλά να θυμηθείτε τις ένδοξες στιγμές των αγώνων για Λευτεριά και Ένωση, τον πόθο των προγόνων μας για Ένωση, το κάθε παλικάρι που όταν ξεψυχούσε έλεγε "Ζήτω η Ένωσις".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου